Desde la normana konkero de Anglio superas en anglosaksa pensologio la ideo ke homo povas esti ilo. La normanoj imponis al la angla socio la ideon ke iuj homoj estas agentoj kaj aliaj iloj de tiuj agentoj. Tiu paradigmo en filozofa senco – ne en ligvistika senco – bazas ĉe la “ekonomika sukceso” de anglalingvaj socioj. Kiam jenas senpovaj iloj homaj, riĉas la malilaj homoj. Estas ideo de Sparto, de Ateno, de antikva Romio …. – kaj aparte de usonaj riĉeguloj ĉiam denove.
De tiu venas la esprimo angla ‘human resources’ – homaj rimedoj. Lau PIV ‘rimedo estas “ tio, kio servas por atingi celon” – do ‘ilo’. En la okuloj de anglosaksoj mi etas homa ilo, io (ne iu!!!!) por atingi celon. Nun vi vidu kiel la lingvo influas pensformaciojn.
2008-01-20
La fanfaronado kun la angla
Ĉar la usona (kio devenas el la angla) estas unu el miaj gepatraj lingvoj mi trovas la fanfaronadon kun anglaj vortoj en aliaj lingvoj iomete ridiga. Ofte la parolanto kiu volas fanfaroni siajn konojn de la angla misprononcas la anglan vorton ĉar antaŭ kaj malantaŭ ĝi estas lailingvaj vortoj. Se la parolanto sukcese prononcas la anglan vorton anglamanere, tiu vorto ŝajnas esti mislokigita. Krome ofte la signifo ne paralelas la signifikon en la angla – aŭ prenis specialan signifikon de iu angla dialekto (aŭ regiona aŭ faka), tiel ke la ĝenerala signifiko mankas. Por mi estas ofte malfacile kompreni kion la parolanto volas diri. Klare ĉiu havas la rajton parolli kiel li aŭ ŝi emas. Nur por mi kiel gepatra parolanto estas stranga.
Abonnieren
Posts (Atom)
